نوشته حاضرکه به بهانه  هفتم ترورمهندس شهیدمصطفی احمدی روشن به قلم آمده است کوشش می کند در این مختصر این نظر را اثبات کند که ترورها علیه جمهوری اسلامی، هدفمند و باتوجه به شرایط زمانی و در مقابله با رویکردکلان جمهوری اسلامی طراحی و اجرا شده اند.

به این خاطر،این نوشته محورخود را برمروری برتاریخ ترورها علیه جمهوری اسلامی ایران قرار داده است.

جمهوری اسلامی کشوری ترور زده است.کشوری که دشمنانش ازهمان سپیده دم این جمهوری نو با زبان ترور و حذف فیزیکی باآن سخن گفته اند.

نخستین ترورهادرجمهوری اسلامی چند روز بعد از انقلاب صورت گرفت.ترورهایی که موجب شهادت سپهبد قره نی ازمعدود امرای ارتش رژیم گذشته که در خدمت انقلاب اسلامی قرارگرفته بود. ودیگری استاد علامه شهید مرتضی مطهری بنیانگذار فکری انقلاب بود.یک شهید درجبه? مقابله نظامی وشهید دیگر درجبهه فکر و اندیشه.

این ترورها و چند ترور دیگر که رهبران انقلاب را هدف قرار داده بودند در مقطعی صورت گرفتند که انقلاب در مرحله بنیانگذاری بود.

این ترورها درچنین زمانی،به گونه ای طراحی شده بودندکه با حذف چنین شخصیت هایی مانع شکل گیری کامل پیروزی انقلاب و بنیان گرفتن جمهوری اسلامی شوند. ترورهابرای ایجاد ممانعت برسر راه تاسیس جمهوری اسلامی هدف گذاری شده بودند.

به این ترتیب می توان رابطه معناداری میان جلوگیری از تاسیس نظام و ترورها قائل شد.براین اساس ترورشوندگان از کسانی انتخاب شده بودند که بتوانند این هدف کلان آنهارا درعرصه های گوناگون محقق سازند.

بنابراین اگرجایگاه ونقش قربانیان ترورهای دهه نخست انقلاب را بررسی کنیم،هدف طراحان ترورکه همان حذف،هدم وعدم انقلاب ونظام و ایجاد بن بست در برپایی آن بود،مشخص می شود.

این هدف تا سالهای پایانی جنگ تحمیلی به عنوان مکمل اهداف طراحان آن اما این بار در میان توده مردم دنبال شد.

برخورداری نظام نوتاسیس از حمایت گسترده و عمیق توده های مردم، ترورِباهدف ایجاد سد درراه تاسیس نظام را به سطح این توده ها کشاند به طوری که همان هدف ضدتاسیسی این بار نه در راس بلکه در قاعده جامعه ادامه یافت و درسالهای جنگ شاهد ترور مردم کوچه وبازار و فرماندهان جنگ بودیم.

دراین مرحله نیز میان جایگاه و نقش ترورشدگان و زمان ترورها با اهداف،وضعیت و رویکرد نظام رابطه معنادار می توان مشاهده کرد.هدف این بود که انقلاب و نظام در مرحله تاسیس و بنیادگذاری درمانده شوند.

دهه بعدی را می توان بیشترده? روانشناختی وعقده گشایی درترورها نام نهاد.ترورشهید صیاد شیرازی نماد این نام گذاری است.وی از صاحب نامان عرصه نظامی ودوره جنگ تحمیلی بود وخدمات و راه نویی دروحدت نیروهای مسلح عرضه داشت.همین،کینه ای شد نزدطراحان ترورها علیه جمهوری اسلامی تا از اوکه در زمان ترورهمچون دوران جنگ،درمیدان نبرد رویارویی مستقیم با دشمن نبود،عقده گشایی شود. دشمن کینه خدمات چنین افرادی را دردوره جنگ در دل داشت و مترصد فرصت بود تا انتقام بگیرد.

بنابراین معدود ترورهای این سالها را که چند سالی بعداز سالهای جنگ،به تعویق افتاده بودند، فقط از منظر و دلایل روانشناختی می توان تحلیل وتهلیل کردکه اینک با مهیا شدن شرایط ترور،طراحان ترورها علیه جمهوری اسلامی،آنها را به اجرا در می آوردند.

در هرصورت برای این ترورها هم می توان همان رابطه معنادار را میان ترورشدگان و رویکرد کلان نظام که همان طی دوران بنیادگذاری وتثبیت بود، مشاهده کرد.

بعد از توقف و سکوتی چندین ساله،دوسالیست که موج جدیدی از ترورها علیه جمهوری اسلامی فرارسیده است.در این مدت پنج تروربه وقوع پیوسته است که یکی از آنها، طراحان ترورها را به کام خود نرسانداما بقیه ترورها موجب شهادت ترورشدگان شد.

تمام این پنج ترورشده ازعناصر وفعالان فعالیت صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران بودند و تمام این ترورها به شیوه های جدید و با روش انفجاری و کنترل با فاصله رخ داده اند.

چینش این ترورها درکنارهم و با ملاحظه زمان وقوع آنها بخصوص فشردگی دوساله آنهاهمزمان با اوج گیری فشارغرب علیه جمهوری اسلامی،جایگاه وموقعیت کاری ترورشدگان و روش های ترور باردیگرنشان ازطراحی ترورها در خارج برای مقابله با نظام دارد.

یکی از دلایل پنهان مخالفت غرب با برنامه هسته ای صلح آمیزجمهوری اسلامی ایران، گشوده شدن افق های دورعلمی به روی جمهوری اسلامی ایران است.

استقلال علمی به طورقطع برای کشورهای درحال توسعه کمتر ازاستقلال سیاسی نیست.استقلال سیاسی نیاز به ابزارها و مبانیی دارد که استقلال علمی یکی از مهمترین آنهاست و امروزه دستیابی به فناوری هسته ای دراعماق این افق و در محور استقلال سیاسی قرار دارد.

براین مبناست که دستیابی به این فناوری، در رویکردهای اصلی نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته است و بنابراین مقابله با موضوعات در این مسیر به معنای مقابله با نظام و رویکردهای آن است.

شهدای هسته ای ایران و شهید اخیر مصطفی احمدی روشن ازمنزلت قرارگرفتن در پیشانی اهداف کلان و اساسی نظام در دستیابی به استقلال سیاسی و علمی برخوردارند.پس بیجا نیست که آنها را شهدای توسعه و استقلال ایران عزیز بنامیم.